Eg synast denne filmen var litt treg, da eg liker bedre action filmer. Men eg likte at filmen fikk meg til å tenkje ein del. Det at Victoria, hovudeskuespillerinna i filmen valgte å rømme fra verkelegheita da alt blei vanskeleg var kanskje ikkje så smart, men det er jo også faktisk det nokon velger å gjere. Det er kanskje ikkje alltid det rette, nokon gonger må man berre takle sannheita som den er, og takle verkelegheiten. Eg likte at man kan samenlikne seg med filmen og relatere saker til verkelegheiten. Det er kanskje hennar måte å behandle sorgen etter sin sons daud på, men i staden for å dra frå sin mann, ville ein kanskje ha blitt heime og prøvd å bearbeide sorgen der. Eg skjønar at ho vil vekk frå alt, vekk slik at ho slipper og tenkje på alt det vonde som er knyttet til det stedet der dei bor. Når ho flytter får ho også ein uventet oppmerksomheit, ho venter ikkje å få kjærleik frå ei av de innfødte. Denne innfødte viser seg også å være mistenkt i ein drapssak som ho selv arbeider med. Kanskje det er det at det er no ho verkeleg treng denne kjærleiken, og at ho ikkje bryr seg så mykje om han er innblandet, og at ho tror så sterkt at det ikkje er han som har gjort det at ho bare lar seg rive med.
Eg trur nok Victoria reiser for å glemme. På det nye stedet får ho så mykje å gjere at ho nesten gløymer den vonde fortida si. Selv om ho hver gong ho ser eit barn blir mint på sin eigen son, virker det som om alt går mykje bedre for henne på det nye stedet. Folk begynner å få tillit til henne, og dei begynner å like den nye legen. Ho får starte heilt på nytt uten at nokon dømmer henne, eller veit om fortiden hennar.
Eg liker endinga til filmen. At ho velger å reise heim, er kanskje det beste, både for henne og mannen hennar. Som dei fleste filmer, endte også denne med ei lykkeleg slutt.
